Hi Marc,Flyboy wrote:In aanvulling op Iwan´s opstelling: precies tussen zijn voeten (staat je statief dan niet voorover). Ik zet hem wel op de neus van mijn rechter schoen, met name in gras of modder, dan glijdt hij niet weg.
Mijn monopod staat inderdaad voorover, maar dat speelt geen rol. De onbedoelde trillingen zijn opgevangen, en de horizon blijft horizontaal. Bovendien heb ik in die stand alle vrijheid om te draaien en te tilten. Een Manfrotto heeft een stevige rubberen dop onderop, en die is bij mij nog nooit weggegleden. Ik vraag me af hoe scheef de monopod staat als ik 'm op één voet ze, vooral omdat ik mijn voeten bij actiefotografie nogal eens een stukje uit elkaar plaats. Maar goed, als het voor jou werkt, dan is het super.
Zelf gebruik ik mijn monopod minder dan ik eigenlijk zou willen / moeten doen. 's Is toch weer een extra ding om mee te slepen, en als je ziet hoeveel kilo ik op een reguliere trip mee sleep dan wordt zo'n monopod net de druppel die de emmer doet overlopen. Maar als ik hem dan eens gebruik, dan is hij super !
Mijn zwaarste combinatie van camera en lens samen is ongeveer 7,5 kg, en geloof me, dan is het heerlijk als je die op een eenpootje kan laten steunen. Mijn drie grootste lenzen hebben allemaal lensgondel waardoor de monopod aangrijpt in de buurt van het zwaartepunt. Dat maakt het manouvreren en meebewegen wel erg makkelijk en licht werk.
Omdat niet al mijn lenzen van IS voorzien zijn biedt zo'n monopod wel een nuttig voordeeltje in de sluitertijd voorkeuze. Ik heb het dan vooral over het bewust verkiezen van lage sluitertijden bij draaiende onderdelen zoals props of rotorbladen. Want met een 400mm zonder IS uit de hand schieten op 1/125 seconde is gewoon niet realistisch, en ook met een monopod nog wel een lastige actie.
Misschien moet ik binnenkort weer eens met m'n setje naar de test range om de voordelen van de monopod te herontdekken. Wellicht dat hij dan ook weer standaard achterin de auto ligt.
Leuke discussie,
Iwan
