Mooie verhalen hier. De mijne:
In 1978 begonnen en van mijn vakantiewerk mijn eerste camera gekocht. Een Zenit-E
http://en.wikipedia.org/wiki/Zenit_(camera) waar de lenzen van mijn pa z'n Pentax op pasten. Later stapte ik ook over op Pentax met een ME-super, met als grootste lens een Tokina 70-210.
Op enig moment zwichte ik toch voor de aantrekkingskracht van Canon en heb ik een tweedehandse AE-1 op de kop getikt (ik heb 'm nog steeds in de kast liggen). De gootste lens die ik hier ooit op gehad heb was een vaste 200 mm, ik dacht van Panagor.
Nog later kwam er een EOS50, maar die heb ik maar een paar jaar gehad, totdat mijn hele tas een keer gejat werd (2004) in Madrid.
Na een paar jaar geen foto's kriebelde het in 2007 toch weer dus kwam er een EOS350d met een 100-300 lens van Tamron erop. De echter grote bestedingen kwamen toen ik een keer een dagje met Frank Noort was meegereden naar Florennes en ik zijn 70-200 2.8L geleend had. Binnen de kortste keren heb ik er zelf ook een gekocht (2e hands) en later nog een 1.4 extender erbij. Kort daarop vond ik de 350d toch wel wat tekort komen dus kwam er een gebruikte EOS40d die inmiddels voorzien is van een nagelfunkelneue 100-400.
Voorlopig is mijn honger naar apparatuur gestild, vooral ingegeven dat een nog grotere lens me gewoon teveel sjouwen is. Nu nog eens meer tijd vinden om langs het hek te staan.
Want hoe mooi de apparatuur ook is, en hoe geweldig het ook is om altijd van te voren te weten wat ergens te zien gaat zijn, vroeger (toen de lucht nog schoon was, en sex vies) was het toch nog leuker. Gewoon langs het hek, geen idee wat er zou komen, maar er kwam wel bijna altijd iets..
SDaarom vind ik nu nog steeds de tripjes het leukst waar we de tijd hebben om ieder vliegveld op de borden langs de weg even langs te gaan, en iedere ping van de TomTom op te pakken (vliegveld in de buurt) zonder te weten waar we terecht gaan komen en of daar wat te zien gaat zijn.
Kortom leuke thread, ik blijf 'm volgen.