EvD wrote:verkoper. Die zei eigenlijk dat je beter een 70-200 kunt kopen samen met een vaste 300 (samen minder zwaar volgens mij) en dan heb je nog geld over voor 2 converters en een reis naar Japan om alles uit te proberen
Hé, waar ken ik dat van? O ja, uit de praktijk!
Even wat duiten in het zakje op basis van ervaring met Nikon/Nikkor.
Je wilt snelle AF?
Neem alleen AF-S-lenzen. De AF-ervaring is daarmee uit te drukken als 'paf', je activeert en hij is scherp.
Je wilt veel vergroting? Overweeg zeker een goede converter + wat croppen in combi met de pixeldichtheid van bv. een D300. Zomaar een voorbeeld is
deze DC-2. De kist was iets meer dan halve beeldbreedte met 300/4.0 + TC14E. De 1.4 en 1.7 Nikon-converters zijn van zodanige kwaliteit dat de combi met een goede lens (zeker een prime of een duiveltje als de 70-200/2.8 ) meestal beter is dan een zoom die tot hetzelfde bereik gaat. Uiteraard is een lange prime (vaste lens) de top, maar niet te betalen en niet te dragen.
Een 1.4 converter neemt per definitie 1 stop licht, een 1.7 ca. anderhalve stop. Ik heb alleen 1.4 en geen probleem, 1250/5.6 is voor mij uitstekend bij snelle actie en dat wordt zelfs 1600/6.3 in volle zon, als je wilt, bij ISO200. Kom ik onder ca. 1/500 bij fast jets met >400mm dan draai ik de ISO wel op. Het is wel zaak dat je converters gebruikt op snelle lenzen, niet op lenzen die je sowieso al flink moet of wilt diafragmeren.
Ik ben zelf wel een fan van het werken met primes. Je gaat er bewuster door kijken en wordt creatiever, plus natuurlijk de geweldige beeldkwaliteit.
Tegenover beeldkwaliteit staan weer de omstandigheden. Een typische open dag in West-Europa wordt al gauw geplaagd door veel heat haze en alles-behalve-schone lucht. Ga je er ook in de winter opuit, of naar landen waar het droog en schoon is, of gebruik je je mm's over kortere afstand, dan heb je ineens veel meer belang bij goed glas.
Filters gebruik ik standaard niet. Ook B+W is nog steeds minder goed dan Nikkor, zeg maar: je verliest altijd iets. Het voorste element van goede objectieven is best robuust en tenzij er echt iets verschrikkelijk tegenaan staat te blazen laat ik het dus onbeschermd. Wel soms een circ. pola.
Tenslotte, VR... een verhaal apart! Mijn ervaring met die van de 70-200/2.8 is dat hij het erg goed doet bij statische opnames, meestal prima bij panning
met duidelijke achtergrond (hier differentieert hij tussen de bewegingsrichtingen van pannen en trillen) en dat hij
absoluut uit moet bij panning tegen alleen lucht. In die laatste setting heeft hij in de zeldzame gevallen dat hij aan stond (foutje, ik pan in principe zonder VR) bij mij foto's verkloot. Er treedt een heel raar effect op waarbij een foto aan de zijkant ineens het onscherpe inloopt, terwijl dit herleidbaar geen gewoon focus- of scherptediepteprobleem is. Ik ben niet de enige die dit heeft. Ik vermoed het gebrek aan referentie ('geen' achtergrond) als probleem, maar het effect is weird, en desastreus voor een kritische kijkert.
Waarom pan ik in principe zonder VR? Omdat ik daarbij zelf een tamelijk vaste hand heb en VR het lastig maakt het onderwerp nauwkeurig te positioneren in de zoeker. Kleine correcties gaat de VR tegen, dus je 'verschuift' af en toe ineens een stukje en dat wil ik niet.
Goed, terugkerend naar de oorspronkelijke vraag...
Geen ervaring met de 80-400, en ik zou hem zelf ook niet kopen. Bij reeds bezitten van Nikon zou ik mee laten wegen a) de bekendheid met de bediening, overstap is ook bij A->D dan erg intuïtief en b) hoeveel lenzen je hebt die je wilt blijven gebruiken.
Tenslotte: als groot liefhebber van dia's ben ik intussen ook groot liefhebber van digitaal. Het nieuwe medium is nu volwassen geworden en op veel gebieder enorm veel handiger dan film natuurlijk. M.n. de controlemogelijkheden tijdens het schieten zijn fantastisch, en kunnen zelfs het diawerk ondersteunen. Voordeel van het oude medium blijft nog wel het compromisloze projecteren en het hebben van tastbare originelen. Ik heb dus meestal twee soorten bodies bij me...
Erik